Loslaten bevrijdt

Het is herfst. De kwaliteit van dit seizoen nodigt je uit om los te laten. In de natuur maakt het oude ruimte voor iets nieuws. Dat is een fascinerend proces: de nieuwe blaadjes duwen de oude eruit. Hoe werkt loslaten bij jou? Hierover gaat dit vijfde herfstblog in de reeks van zeven, over principes om van binnenuit te leven.

In mijn vorige blog schreef ik over het onderscheid tussen je essentie en je persoonlijkheid. In de kern gaat loslaten over wat in de weg zit om te leven wie je bent. Het is een taai proces om je hiervan te ontdoen.

Het gaat over het loslaten van je meningen. Je oordelen en illusies. De concepten over hoe jij denkt dat de werkelijkheid zou moeten zijn. Wie je zelf denkt te zijn. Of zou moeten zijn. Of hoe de ander zou moeten zijn of doen. Het gaat over het loslaten van diepgewortelde patronen die jouw doen en laten bepalen. Patronen, die jou ooit hebben gediend. En die heel eigen aan jou geworden zijn. Je bent er misschien mee vergroeid geraakt. Je kunt niet anders, het hoort zo bij je, je weet niet beter.

Het kan dan gaan over een patroon in je denken, een overtuiging. Of een patroon in je voelen. Een bepaalde emotie waar je makkelijk inschiet en in blijft hangen. Of die je reactie onbedoeld bepaalt. Of een patroon in je gedrag, iets wat je steeds doet. Een verslaving bijvoorbeeld. Je gedrag is het meest uiterlijke aspect. Het is zichtbaar, direct te herkennen en in die zin dus het makkelijkst om mee te beginnen. En omdat je persoonlijkheid in tegenstelling tot je essentie niet uit één stuk bestaat maar uit veel delen (patronen, overtuigingen, gedragingen) is het wijs om één stukje te kiezen. Je wijst één stukje van je persoonlijkheid aan dat al een tijd in de weg zit.

De eerste stap in loslaten is zien dat het je persoonlijkheid is. Zien dat je in een oordeel of concept zit. En dan laat je dit los in het moment dat het zich voordoet. Op het scherpst van de snede dus. Je bent bijvoorbeeld in gesprek met iemand. Je merkt in jezelf op dat je je gelijk wilt halen. Zodra je dit ziet, laat je die neiging los. In het moment. Je zwijgt. Innerlijk buig je. Zonder dit als zodanig te benoemen want dan wordt het een soort borstklopperij en groeit in plaats van krimpt je persoonlijkheid -:).

Als je een patroon wilt loslaten wordt de eerste stap vaak overgeslagen. Het is nodig om je eerst bewust met dit deel van jezelf te verbinden. Te erkennen dat dit niet zo fraaie en lastige stuk nu deel van jou is. Je hebt er last van. Of anderen hebben er last van. Dan is het je blinde vlek. Met dit deel ga je een tijdje bewust worstelen. Je ziet wanneer het zich voordoet, zonder dat je er iets aan kan doen. Het laat zich niet veranderen omdat jij dat wilt. Omdat jij ervan af wilt. Je ertegen verzetten is een vruchteloze strategie gebleken. Wat je in jezelf afwijst komt meestal als een boemerang weer bij je terug. Het moet eerst door jou aangenomen worden. Door te zien in welke situaties het de kop opsteekt. Wat er dan gebeurt. Aanvaarden dus. Zie het eerste blog van deze reeks.

Totdat de tijd rijp is om het los te laten. Dan gebeurt dat bijna als vanzelf. Bijna, want het vraagt nog wel een bewust besluit van jouw kant. Je hebt je ermee verbonden omdat het er is. Je hebt het aanvaard. Je bent je er bewust van. Je bent vertrouwd geraakt met dit deel van jezelf zonder je er meer mee te identificeren. Je kent en herkent het als je erin schiet. Je bent er alert op. En dan komt het moment dat je het los kunt laten. In het moment. Eigenlijk laat het jou dan los. Omdat het je niet meer dient, en jij het ziet. Dat is alles. Waarschijnlijk is het niet in één keer klaar. Kleeft er nog iets van aan je. Hardnekkige patronen laten niet makkelijk los. Zodra het weer de kop opsteekt en jij het bemerkt, laat je het opnieuw los. Zodat het je in dat moment niet meer belemmert. Dat doe je net zolang tot het klaar is. Dan komt er een moment dat het er misschien nog wel is maar het jou niet langer bepaalt. De ondermijnende invloed ervan is verdwenen.

Je kunt dus niet alles loslaten ‘als je het maar wilt’. Dat hoeft ook helemaal niet. Je eigenaardigheden horen ook bij jou. En loslaten is geen trucje. Loslaten kent voorbereidend werk maar gebeurt in het moment. Het bevrijdt je van wat niet meer dienend is aan jouw mens zijn.

Stel je maar eens voor dat je hier vrij van bent! Dat is behalve aantrekkelijk ook spannend want je komt in een onbekende, nieuwe ruimte terecht. Het oude bekende, hoe beknellend of misschien naar, is in zekere zin veilig. Als het comfortabel is, kan het nog lastiger zijn om los te laten. Sommige patronen leveren je veel op. Je persoonlijkheid, die graag de controle wil houden, verkiest de status quo. Als je het oude loslaat, kom je in de leegte. Het nieuwe is er nog niet. Zoals de nieuwe blaadjes aan de bomen in de kiem al aanwezig maar nog nauwelijks zichtbaar zijn. De winter komt eerst nog in het rijpingsproces. Dat kan onwennig, kaal, wiebelig voelen. En dan? Daarover gaat het blog van volgende week…