Vertrouwen op je fundament

Dit vierde herfstblog in de reeks van zeven, over principes om van binnenuit te leven, gaat over vertrouwen. In de kern gaat het over vertrouwen op wie je bent en op wat je van binnen weet. Vertrouwen op je eigen fundament.

Het is van belang om onderscheid te leren maken tussen je essentie en je persoonlijkheid. Je essentie is je kern. Je essentie krijgt vorm in je persoonlijkheid. Je persoonlijkheid bestaat uit je lichaam, je denken en je voelen. Je hebt je persoonlijkheid nodig om jezelf vorm te geven in deze wereld. Je persoonlijkheid is deels ontstaan door jouw (onbewuste) reactie op allerlei invloeden van buitenaf. Dat zijn je overtuigingen en patronen, die zich als een schil van afweer om je essentie heen hebben gevormd. Je persoonlijkheid is gericht op overleving. Je essentie is gericht op leven wie je bent. Je hart is de verbinding tussen die twee. En je hart is de schakel tussen binnen en buiten.

Je eigen fundament wordt steviger als je jezelf kent. Daarvoor zijn twee typen weten belangrijk: weten door ervaring en het intuïtieve weten. Het eerste type weten is door ervaring te leren en zo (zelf)kennis te verzamelen. Weten wie je bent en wat waar is voor jou. Daarop vertrouwen. Het tweede type weten gaat over wat je weet omdat het uit jouw essentie komt. Zonder dat er een direct bewijs voor is. Hieraan je vertrouwen geven.

Wanneer is het de stem van je essentie? En wanneer spreekt het stemmetje van je persoonlijkheid? Als je goed luistert, kun je dit onderscheid gaan kennen. De stem van je essentie is je intuïtie. Intuïtie is van binnen direct iets weten. Wat het allereerste in je opkomt, is je intuïtie. De stem van je essentie heeft iets onmiddellijks. En wordt gelijk gevolgd door de stem van je persoonlijkheid. Dan mengt je denken zich ermee of komt je emotie ertussen. Dat gebeurt ook vaak als je het (nog) niet weet. Dan komt er in eerste instantie niks als je van binnen luistert. En vervolgens komen razendsnel de stemmen van je persoonlijkheid. Die de leegte gaan vullen. Want niet-weten is voor de persoonlijkheid niet te doen. En dan bedoel ik het echt niet weten. Je persoonlijkheid kent ook een niet-weten. In de zin van er niet aan willen. Er geen zin in hebben. Of je slachtofferschap koesteren.

Bij het maken van keuzes in je leven komt het er dus op aan welke stem je hoort. Je kunt van binnen ‘nee’ horen, terwijl je misschien niet direct begrijpt waarom dat zo is. Of je hoort ‘ja’ terwijl het je om allerlei goede en begrijpelijke redenen niet uitkomt. Soms wordt pas later duidelijk dat je intuïtie klopte. Dan vraagt het moed om hierop in het moment zelf te vertrouwen. Je kunt de stem van je essentie horen in je hart. Je hart weet het voor jou. Omdat je hart het vermogen heeft om informatie te verwerken. Je hart is de verbindende schakel tussen je essentie en de concrete werkelijkheid van het moment.

Als je je intuïtie vertrouwt, maak je keuzes die kloppen voor jou. Je eigen fundament wordt steviger. Dan leef je van binnenuit jou.